Η φάρμα; Να, εκεί ψηλά. Και πιο συγκεκριμένα στην ταράτσα μιας αθηναϊκής
πολυκατοικίας, στην περιοχή Αμπελοκήπων, όπου συνυπάρχουν «αρμονικά»
κότες, κουνέλια, φραγκόκοτες, μια κατσίκα και ένας τράγος ανάμεσα σε
ντοματιές, ελιές, πορτοκαλιές, συκιές και αρωματικά φυτά. «Η ιδέα
γεννήθηκε πριν από περίπου δέκα χρόνια» λέει στην «Κ» o ιθύνων νους του
επιτυχημένου πειράματος, αρχιτέκτονας κ. Κωνσταντίνος Ζαρμπής, που
ορμώμενος από την πράσινη αρχιτεκτονική προσέγγισε «εμπράκτως» τις αρχές
και τις προτάσεις της αστικής οικολογίας.
«Πολύ συχνά με προτρέπουν να αφήσω την πόλη και να κάνω ένα μεγάλο αγρόκτημα στην περιφέρεια, ωστόσο το ζητούμενο είναι ακριβώς αυτό: να κατορθώνει κανείς να ζει οικολογικά μέσα στον αστικό ιστό, οι άνθρωποι όσο εξαπλώνονται χωροταξικά αυξάνουν το οικολογικό τους αποτύπωμα μέσω της συνεχούς χρήσης μεταφορικών μέσων», τονίζει. Υπό αυτήν την έννοια, «η Νέα Υόρκη, όπου ο πληθυσμός της ζει τόσο “συμπυκνωμένα” είναι η πιο οικολογική πόλη».
Το πείραμα, που αποφάσισε να κάνει σε ιδιόκτητο χώρο του, είχε στόχο να φέρει τη φύση στην πόλη. Προτεραιότητά του, ωστόσο, δεν ήταν μόνο η δημιουργία ενός κήπου και η εκτροφή οικόσιτων ζώων, αλλά η ορθή διαχείριση αυτού του οικοσυστήματος. «Τα λαχανικά που το σούπερ μάρκετ κάθε μεσημέρι αφήνει στον κάδο, τα συλλέγουμε και τα δίνουμε στα ζώα μας ως ζωοτροφή» εξηγεί στην «Κ» ο κ. Ζαρμπής, που δίνει δείγματα... αγροτικής γραφής καθημερινώς στη φάρμα αλλά την ευθύνη για τις καθημερινές εργασίες (πότισμα, κλάδεμα, άρμεγμα, καθάρισμα, συγκομιδή κ.ά.) έχει ένας στενός του συνεργάτης.
Ο λαχανόκηπος έχει φυτευθεί πάνω σε εγκιβωτισμένα παρτέρια, ενώ τα καρποφόρα δένδρα βρίσκονται σε μεγάλες γλάστρες. «Η μακροημέρευση των καρποφόρων απαιτεί γνώση και εμπειρία» διευκρινίζει, αλλά «με τον λαχανόκηπο είναι πιο εύκολα τα πράγματα». Ωστόσο, καθώς δεν χρησιμοποιεί καθόλου φυτοφάρμακα, οι απώλειες στην παραγωγή συχνά είναι μεγάλες. «Πηγαίνω και εγώ στον μανάβη πού και πού», αλλά βεβαίως έχει ανέβει ο... πήχυς του στη γεύση. «Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ντομάτα του κήπου μου και σε εκείνην της αγοράς» λέει. Ο τρόπος καλλιέργειας παίζει καταλυτικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. «Εγώ χρησιμοποιώ σπόρους από αυτόχθονες ποικιλίες και όχι υβρίδια». Ανοστο χαρακτηρίζει και το κοτόπουλο που δοκιμάζει σε εστιατόρια και ταχυφαγεία.
«Πολλοί φίλοι επισκέπτονται τη φάρμα μου μαζί με τα παιδιά τους, ενώ ακόμα περισσότεροι μου ζητούν οδηγίες για να στήσουν κάτι παρόμοιο» αποκαλύπτει στην «Κ» ο κ. Ζαρμπής. Η συμβουλή του; Απλή και βιωματική: «Προχωράει κανείς βλέποντας και κάνοντας. Ο λαχανόκηπος, όπως και τα αρωματικά φυτά είναι το πιο εύκολο υλοποιήσιμο σχέδιο και μπορεί να γίνει ακόμα και στο μπαλκόνι». Αλλά και σε διαμέρισμα μπορεί να τοποθετηθεί ένα μικρό κοτέτσι με μια ή δύο κότες. «Κυκλοφορούν πλέον στην αγορά τέτοιες ξύλινες κατασκευές και αν πάρει κανείς κότες που κάνουν ήδη αυγά, σε μικρό διάστημα θα έχει καθημερινά φρέσκα αυγά». Οποιος, πάντως, φλερτάρει με την ιδέα να αποκτήσει φάρμα για να εξοικονομήσει χρήματα, ο κ. Ζαρμπής μάλλον θα τον «προσγειώσει». «Δεδομένων των απωλειών η παραγωγή συχνά μου κοστίζει πάρα πολύ» διευκρινίζει αλλά καταλήγει τονίζοντας ότι «ουσιαστικά είναι ένα χόμπι που σου δίνει τη δυνατότητα να ελέγχεις εν πολλοίς τι τρως».
Αναδημοσίευση από την Καθημερινή
27/07/2014
«Πολύ συχνά με προτρέπουν να αφήσω την πόλη και να κάνω ένα μεγάλο αγρόκτημα στην περιφέρεια, ωστόσο το ζητούμενο είναι ακριβώς αυτό: να κατορθώνει κανείς να ζει οικολογικά μέσα στον αστικό ιστό, οι άνθρωποι όσο εξαπλώνονται χωροταξικά αυξάνουν το οικολογικό τους αποτύπωμα μέσω της συνεχούς χρήσης μεταφορικών μέσων», τονίζει. Υπό αυτήν την έννοια, «η Νέα Υόρκη, όπου ο πληθυσμός της ζει τόσο “συμπυκνωμένα” είναι η πιο οικολογική πόλη».
Το πείραμα, που αποφάσισε να κάνει σε ιδιόκτητο χώρο του, είχε στόχο να φέρει τη φύση στην πόλη. Προτεραιότητά του, ωστόσο, δεν ήταν μόνο η δημιουργία ενός κήπου και η εκτροφή οικόσιτων ζώων, αλλά η ορθή διαχείριση αυτού του οικοσυστήματος. «Τα λαχανικά που το σούπερ μάρκετ κάθε μεσημέρι αφήνει στον κάδο, τα συλλέγουμε και τα δίνουμε στα ζώα μας ως ζωοτροφή» εξηγεί στην «Κ» ο κ. Ζαρμπής, που δίνει δείγματα... αγροτικής γραφής καθημερινώς στη φάρμα αλλά την ευθύνη για τις καθημερινές εργασίες (πότισμα, κλάδεμα, άρμεγμα, καθάρισμα, συγκομιδή κ.ά.) έχει ένας στενός του συνεργάτης.
Ο λαχανόκηπος έχει φυτευθεί πάνω σε εγκιβωτισμένα παρτέρια, ενώ τα καρποφόρα δένδρα βρίσκονται σε μεγάλες γλάστρες. «Η μακροημέρευση των καρποφόρων απαιτεί γνώση και εμπειρία» διευκρινίζει, αλλά «με τον λαχανόκηπο είναι πιο εύκολα τα πράγματα». Ωστόσο, καθώς δεν χρησιμοποιεί καθόλου φυτοφάρμακα, οι απώλειες στην παραγωγή συχνά είναι μεγάλες. «Πηγαίνω και εγώ στον μανάβη πού και πού», αλλά βεβαίως έχει ανέβει ο... πήχυς του στη γεύση. «Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ντομάτα του κήπου μου και σε εκείνην της αγοράς» λέει. Ο τρόπος καλλιέργειας παίζει καταλυτικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. «Εγώ χρησιμοποιώ σπόρους από αυτόχθονες ποικιλίες και όχι υβρίδια». Ανοστο χαρακτηρίζει και το κοτόπουλο που δοκιμάζει σε εστιατόρια και ταχυφαγεία.
«Πολλοί φίλοι επισκέπτονται τη φάρμα μου μαζί με τα παιδιά τους, ενώ ακόμα περισσότεροι μου ζητούν οδηγίες για να στήσουν κάτι παρόμοιο» αποκαλύπτει στην «Κ» ο κ. Ζαρμπής. Η συμβουλή του; Απλή και βιωματική: «Προχωράει κανείς βλέποντας και κάνοντας. Ο λαχανόκηπος, όπως και τα αρωματικά φυτά είναι το πιο εύκολο υλοποιήσιμο σχέδιο και μπορεί να γίνει ακόμα και στο μπαλκόνι». Αλλά και σε διαμέρισμα μπορεί να τοποθετηθεί ένα μικρό κοτέτσι με μια ή δύο κότες. «Κυκλοφορούν πλέον στην αγορά τέτοιες ξύλινες κατασκευές και αν πάρει κανείς κότες που κάνουν ήδη αυγά, σε μικρό διάστημα θα έχει καθημερινά φρέσκα αυγά». Οποιος, πάντως, φλερτάρει με την ιδέα να αποκτήσει φάρμα για να εξοικονομήσει χρήματα, ο κ. Ζαρμπής μάλλον θα τον «προσγειώσει». «Δεδομένων των απωλειών η παραγωγή συχνά μου κοστίζει πάρα πολύ» διευκρινίζει αλλά καταλήγει τονίζοντας ότι «ουσιαστικά είναι ένα χόμπι που σου δίνει τη δυνατότητα να ελέγχεις εν πολλοίς τι τρως».
Αναδημοσίευση από την Καθημερινή
27/07/2014
