Η υγρασία στα κτίρια είναι ένα συχνό πρόβλημα το οποίο κάθε ιδιοκτήτης και χρήστης, έχει αντιμετωπίσει.
Ειδικά όσον αφορά τα Ελληνικά κτίρια, η συντριπτική τους πλειοψηφία παρουσιάζει πλημμελή έως ανύπαρκτη μέριμνα για κατάλληλη μόνωση, ενώ δεν ήταν ποτέ υποχρεωτική η δια νόμου τήρηση κάποιας σαφούς προδιαγραφής για την υγρομόνωση των κτιρίων και ιδίως των κατοικιών.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι εξηγήσει το φαινόμενο και να προτείνει τρόπους αντιμετώπισης.
Καταρχάς, η εμφάνιση υγρασίας είναι κατά βάση αποτέλεσμα μείωσης της θερμοκρασίας. Επειδή κατά την μείωση της θερμοκρασίας, ο ατμοσφαιρικός αέρας είναι σε θέση να συγκρατήσει λιγότερη υγρασία, υπάρχει το φαινόμενο της υγροποίησης. Ως αποτέλεσμα της υγροποίησης συγκεντρώνεται υγρασία στα δομικά στοιχεία των κτιρίων (συμπυκνώματα) και με την πάροδο του χρόνου, αυτό καταστρέφει τη μόνωση και αλλοιώνει άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά ενός δομικού μέλους. Άλλοι παράγοντες που ευνοούν την υγρασία σε ένα δομικό μέλος είναι οι τοπικές διαρροές ή η αύξηση της σχετικής υγρασίας σε ένα χώρο λόγω αλλαγής χρήσης του κτιρίου κατά τέτοιον τρόπο ώστε να λαμβάνουν χώρα καταστάσεις που αυξάνουν την υγρασία.
Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι επειδή η συγκέντρωση υγρασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μικροοργανισμών, αυτό έχει ως αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα προβλήματα για την ανθρώπινη υγεία. Για παράδειγμα, είναι γνωστή η επιβλαβής επίδραση της "μαύρης μούχλας".
Επιπροσθέτως, τα ειδικά χαρακτηριστικά κάθε τοποθεσίας παίζουν ένα ρόλο στις αναμενόμενες τιμές της ατμοσφαιρικής υγρασίας, οπότε απαιτείται διαφορετική μέριμνα ανά περιοχή, ενώ δεν αποκλείεται ειδική μέριμνα να απαιτείται για μικρό αριθμό οικοπέδων σε μια ευρύτερη περιοχή (λόγω π.χ. της ύπαρξης ενός υδροφόρου ορίζοντα κοντά σε ορισμένα μόνο κτίρια).
ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος, υπάρχουν και οι αντίστοιχες προτεινόμενες λύσεις, ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν οικονομοτεχνικά κριτήρια με βάση δηλαδή, τις δυνατότητες ενός ιδιοκτήτη. Οι λύσεις που εφαρμόζονται, συνοπτικά είναι οι εξής:
-Τοπικές μονάδες αφύγρανσης (τοπικοί αφυγραντήρες μικρής ισχύος).
-Μηχανική αφύγρανση μέσω κατάλληλων συνεργείων.
-Καθαρισμός επιφανειών, μετά την απομάκρυνση της υγρασίας.
-Κατάλληλα μελετημένη και τοποθετημένη υγρομόνωση και θερμομόνωση.
-Χημικές ουσίες για την στεγάνωση, την απορρόφηση της υγρασίας ή την απομάκρυνση των μυκήτων.
-Κατάλληλη θέρμανση και αερισμός του χώρου, με σκοπό την αύξηση της θερμοκρασίας.
-Ρύσεις και υδροροές, σε περίπτωση μόνιμων διαρροών.
-Καθοδική προστασία τυχόν μεταλλικών μελών.
Το παρακάτω link ήταν ένα από τα άρθρα σχετικά με το θέμα, που θεωρώ χρήσιμα και αντιπροσωπευτικά:
http://www.getridofthings.com/household/get-rid-of-mildew/
Ειδικά όσον αφορά τα Ελληνικά κτίρια, η συντριπτική τους πλειοψηφία παρουσιάζει πλημμελή έως ανύπαρκτη μέριμνα για κατάλληλη μόνωση, ενώ δεν ήταν ποτέ υποχρεωτική η δια νόμου τήρηση κάποιας σαφούς προδιαγραφής για την υγρομόνωση των κτιρίων και ιδίως των κατοικιών.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι εξηγήσει το φαινόμενο και να προτείνει τρόπους αντιμετώπισης.
Καταρχάς, η εμφάνιση υγρασίας είναι κατά βάση αποτέλεσμα μείωσης της θερμοκρασίας. Επειδή κατά την μείωση της θερμοκρασίας, ο ατμοσφαιρικός αέρας είναι σε θέση να συγκρατήσει λιγότερη υγρασία, υπάρχει το φαινόμενο της υγροποίησης. Ως αποτέλεσμα της υγροποίησης συγκεντρώνεται υγρασία στα δομικά στοιχεία των κτιρίων (συμπυκνώματα) και με την πάροδο του χρόνου, αυτό καταστρέφει τη μόνωση και αλλοιώνει άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά ενός δομικού μέλους. Άλλοι παράγοντες που ευνοούν την υγρασία σε ένα δομικό μέλος είναι οι τοπικές διαρροές ή η αύξηση της σχετικής υγρασίας σε ένα χώρο λόγω αλλαγής χρήσης του κτιρίου κατά τέτοιον τρόπο ώστε να λαμβάνουν χώρα καταστάσεις που αυξάνουν την υγρασία.
Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι επειδή η συγκέντρωση υγρασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μικροοργανισμών, αυτό έχει ως αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα προβλήματα για την ανθρώπινη υγεία. Για παράδειγμα, είναι γνωστή η επιβλαβής επίδραση της "μαύρης μούχλας".
Επιπροσθέτως, τα ειδικά χαρακτηριστικά κάθε τοποθεσίας παίζουν ένα ρόλο στις αναμενόμενες τιμές της ατμοσφαιρικής υγρασίας, οπότε απαιτείται διαφορετική μέριμνα ανά περιοχή, ενώ δεν αποκλείεται ειδική μέριμνα να απαιτείται για μικρό αριθμό οικοπέδων σε μια ευρύτερη περιοχή (λόγω π.χ. της ύπαρξης ενός υδροφόρου ορίζοντα κοντά σε ορισμένα μόνο κτίρια).
ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος, υπάρχουν και οι αντίστοιχες προτεινόμενες λύσεις, ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν οικονομοτεχνικά κριτήρια με βάση δηλαδή, τις δυνατότητες ενός ιδιοκτήτη. Οι λύσεις που εφαρμόζονται, συνοπτικά είναι οι εξής:
-Τοπικές μονάδες αφύγρανσης (τοπικοί αφυγραντήρες μικρής ισχύος).
-Μηχανική αφύγρανση μέσω κατάλληλων συνεργείων.
-Καθαρισμός επιφανειών, μετά την απομάκρυνση της υγρασίας.
-Κατάλληλα μελετημένη και τοποθετημένη υγρομόνωση και θερμομόνωση.
-Χημικές ουσίες για την στεγάνωση, την απορρόφηση της υγρασίας ή την απομάκρυνση των μυκήτων.
-Κατάλληλη θέρμανση και αερισμός του χώρου, με σκοπό την αύξηση της θερμοκρασίας.
-Ρύσεις και υδροροές, σε περίπτωση μόνιμων διαρροών.
-Καθοδική προστασία τυχόν μεταλλικών μελών.
Το παρακάτω link ήταν ένα από τα άρθρα σχετικά με το θέμα, που θεωρώ χρήσιμα και αντιπροσωπευτικά:
http://www.getridofthings.com/household/get-rid-of-mildew/
